W życiu każdego kraju i każdej społeczności zdarzają się momenty, których doświadcza się wspólnie, jako zagrożenia dla wszystkich, kiedy to pojawia się poczucie, że “wszyscy się jednoczą” - na przykład poczucie zagrożenia wojną albo wojną wewnętrzną. W takich momentach poeta liryczny czuje się wezwany - zarówno wewnętrznie, jak zewnętrznie - do pisania poezji, która mogłaby “ocalać ludzi i narody”. Uważam, że to ważne, by poeta czuł tego rodzaju odpowiedzialność. Istotne jest jednak, by tę odpowiedzialność wyrażał swoim własnym językiem czy idiomem. W poezji temperament ma znaczenie równie wielkie, co czasy. Świadomość jest swojego rodzaju moralnym wyzwaniem, ale danie wyrazu tej świadomości to kwestia sumienia artystycznego. Usłyszałem kiedyś od Josifa Brodskiego takie zdanie: “Jeśli sztuka uczy nas czegokolwiek, to tego, że kondycja ludzka jest prywatna”.

SEAMUS HEANEY 20.10.2009 “Poezja, przyjaciółka człowieka” | Tygodnik Powszechny

[in  translation:

In the life of every country and every community, there are moments that are experienced together as a threat to all, when there is a feeling that “everyone is united” - for example, the sense of the threat of war or internal war. In such moments, the lyric poet feels called, both internally and externally, to write poetry that could “save individuals and nations.” I think it is important for the poet to feel this kind of responsibility. It is important, however, that he express this responsibility in his own language or idiom. In poetry, temperament is as important as the times. Consciousness is a kind of moral challenge, but expressing this awareness is a matter of artistic conscience. I once heard Joseph Brodsky say: “If art teaches us anything, it is that the human condition is private.” SEAMUS HEANEY 20.10.2009 “Poetry, a friend of man” | Tygodnik Powszechny]

Su Ai_Fieldwork #6

oil painting by Su Ai, 2022